ลูกเปิดให้ดูหลังจากที่พิมพ์บทความนี้เสร็จ อดนึกขำไม่ได้ว่ามันบังเอิญคล้ายกับความรู้สึกแรกของเรา
กว่าสามสิบปีมาแล้ว ช่วงแรกเข้าศิลปากร รหัสประจำตัว 4200 น่าจะเป็นรุ่นแรกของคณะมัณฑนศิลป์ที่มีจำนวนมากที่สุดที่รับเข้าคณะ วันแรกหลังสอบได้ก็มีสอบสัมภาษณ์ เหมือนบ้านนอกเข้ากรุง ไม่รู้เลยว่าศิลปากรอยู่ตรงไหน เดินไปที่ช่างศิลป์ใกล้ธรรมศาสตร์ เขาบอกไม่ใช่ หันซ้าย หันขวา มองไปทางศาลฎีกาที่ใกล้กับศาลเจ้าพ่อหลักเมือง ไม่ได้ถามใครเลยเดินข้ามสนามหลวงไปที่ศาลฎีกาเลย ไม่ใช่อีก มองภาพไว้ตั้งแต่แรกว่าศิลปากรต้องเป็นมหาวิทยาลัยใหญ่มีพื้นที่กว้างเหมือนจุฬา ธรรมศาสตร์หรือเด่นเหมือนศาลอาญา
เหนื่อย ตอนนั้นก็เดินมาเรื่อยๆทั้งวัดพระแก้ว เดินข้ามถนนได้มีโอกาสถามร้านอาหารตามสั่งบริเวณมุมถนน ชื่อร้านเนี้ยว ที่ภายหลังกลายเป็นร้านประจำสนิทกัน
เดินเข้าไปทำไมเล็กจังเลยและดูไม่คึกคักเลย เงียบ มีเพื่อนๆมายืน, นั่งรอสัมภาษณ์ ยังไม่รู้จักใครเลย คนแรกที่รู้จักจำได้ว่าชื่อ อี๊ด
ส่วนชื่อจริงจำไม่ได้ต้องขอโทษด้วย ที่ตั้งคณะก็เป็นตึกเล็กเป็นซอกเล็กๆไม่เหมือนที่วาดมโนภาพเอาไว้ เพื่อนๆก็ดูหลายลักษณะแปลกๆไม่เหมือนพวกจบมศ.ห้าในสมัยนั้น โดยเฉพาะผมและเพื่อนบางคนที่ยังดูเรียบๆหงิมๆอยู่ ทำให้รู้สึกเหงาๆ ตอนนั้นคิดไปถึงคำพูดของแม่ก่อนขึ้นมากรุงเทพฯ ซึ่งตอนนั้นไม่ค่อยมีใครรู้จักว่า ศิลปากรมีอะไรนอกจากไปเต้นกินรำกิน เอาตัวไม่รอด เมื่อมาเจอบรรยากาศแบบนี้เลยคิดว่าจะไม่เรียน ไปเรียนรามและรับจ้างวาดรูปโปสเตอร์หนังก็ได้ เพราะรู้จักพี่ที่เป็นอาจารย์ตั้งแต่อยู่มัธยมที่สงขลา
สี่ปีของการอยู่ในรั้วศิลปากร คณะมัณฑนศิลป์ เริ่มเข้าปีหนึ่งความรู้สึกเดิมก็เปลี่ยนไป คณะมัณฑนศิลป์ แม้จะดูเล็กในสายตาตอนแรก แต่กลับอัดแน่นไปด้วยบรรยากาศที่อบอุ่น, สนุกสนาน, ความรักความสัมพันธ์ของเพื่อน น้อง และพี่ๆ เป็นเรื่องราวที่เยอะมากทั้งความผูกพัน, ทะลึ่งทะเล้นเฮฮา, ความร่วมใจในกิจกรรมต่างๆทั้งในและนอกรูปแบบ อดหัวเราะและขำไม่ได้ทุกครั้งที่นึกถึง
ตั้งแต่ผมและเพื่อนๆเป็นรุ่นน้องที่มีรุ่นพี่ดูแล ยังประทับใจไม่มีวันลืม เป็นรุ่นที่รุ่นพี่เก่าๆมากันเยอะมากเพื่อมาดูรุ่นน้องที่มีมากที่สุดรุ่นแรก จนผมและเพื่อนๆก็สืบต่อเป็นรุ่นพี่ ทุกอย่างยังอยู่ในจิตใจ ความนึกคิดของผมและเพื่อนทุกคน
 |
| งาน Composition สีโปสเตอร์ |
 |
| Monalisa กลับบ้าน(แก่แล้ว ยืนยิ้มต่อไม่ไหว) สีไม้ |
 |
| งานโปรเจค ออฟฟิศ สีโปสเตอร์ |
 |
| งานโปรเจค ห้องอาหาร สีโปสเตอร์ |
 |
| งานโปรเจค บาร์กับดิสโก้ สีโปสเตอร์ |
 |
| งานวิทยานิพนธ์ ปรับปรุงสนามบินดอนเมือง(บางส่วน) สีโปสเตอร์ |
อาจารย์ทุกท่านน่ารักมาก ท่านให้ความรู้ทุกอย่างที่ท่านมี ถ่ายทอดให้ศิษย์ทุกคน เป็นอาจารย์ที่เป็นกันเองและใกล้ชิดกับศิษย์ แม้กระทั่งในทุกวันนี้ ผมก็ยังจำได้เสมอและระลึกถึงไม่เคยลืม ขอกราบขอบพระคุณอาจารย์ทุกท่านที่ได้สั่งสอนมา
 |
| ภาพถ่ายเก่าสีจางที่ไม่เคยจางไปจากความทรงจำ |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น